سخني چند

ما اهل بهاء بهره مند از اين موهبتيم كه مي دانيم در چه ايام استثنايي و خاصي زندگي مي كنيم. ايامي كه دو

مظهر الهي ظهور كرده اند و حيات تازه به جميع موجودات بخشيده اند. با چشمان خود مشاهده مي كنيم كه قواي

نافذ اين دو ظهور چگونه عالم انساني را دگرگون مي سازد، بساط نظم كهن برچيده مي شود و نظم نوين جايگزين

آن مي گردد. مسلماٌ ويراني دنيا قرين آلام بيشمار است كه ما را متاثر مي سازد و از تباهي پيرامون خود افسرده

مي نمايد. با اين حال تسليم و نا اميد نمي شويم زيرا مي دانيم كه دنيا به سرعت به سوي آنچه حضرت بهاألله

برايش مقدر فرموده در حركت است.

زندگي در چنين يومي، كه يوم الله است، موهبتي است بي حد و حصر، اما مستلزم قبول مسئوليتهاي

سنگيني است براي تقدير از اين موهبت و اجراي وظيفه اي كه بر عهده ما مي باشد، بايد همواره به اهميت و

عظمت اين زمان تفكّر كنيم. به فرمودة حضرت عبدالبهاء بشر قادر است در برابر همه چيز جز مشيت الهي براي

اين عصر و زمان مقاومت كند. آيا نبايستي هر يك از ما وقوف بيشتري از مقصد و هدف الهي براي بشر امروز

داشته باشيم؟ مقصد و هدفي كه قدرتهاي دنيا نمي توانند مانع تحقّق آن شوند.